تابلو درویش رقص سماع با شعر حافظ غلام همت دردی کشان یک رنگم از گالری چارگوش مدل 2550

 

 

 

 

تابلو درویش رقص سماع با شعر حافظ غلام همت دردی کشان یک رنگم تواضع، همدلی و یکرنگی در سلوک عرفانی با طراحی تلفیقی اختصاصی گالری چارگوش

شعر تابلو : غلامِ همَّتِ دُردی کشانِ یک رنگم. نه آن گروه که اَزْرَق لباس و دل سیَهَند. شاعر : حافظ بزرگ

تفسیر و آنالیز تابلو درویش در حال رقص سماع با خوشنویسی شعر حافظ: "غلام همت دردی کشان یک رنگم"

تابلوی نقاشی پیش رو، اثری است تأثیرگذار و عمیق از هنر معاصر که با الهام از جلوه‌های عرفانی رقص سماع و شعر بی‌بدیل حافظ شیرازی، خالق تجربه‌ای بصری و معنوی است. این اثر هنری با تصویر دو درویش در حال سماع، خوشنویسی ظریف شعر حافظ در پشت زمینه، زمینه آبستره با رنگ‌های طلایی، سیاه و سفید، فضاسازی خنثی و عرفانی، و تلاش برای بیان مفاهیم عرفانی و اتحاد انسانی، نه تنها یک تابلوی نقاشی زیبا و چشم‌نواز است، بلکه اثری چندلایه و تأمل‌برانگیز است که بیننده را به سفری درونی و تفکر در باب ماهیت عرفان، هنر، وحدت و تعالی روح دعوت می‌کند. در این شرح، کوشش خواهد شد تا ابعاد گوناگون این اثر هنری مورد بررسی قرار گرفته و زیبایی‌ها و ظرافت‌های آن به تفصیل شرح داده شود، از جنبه‌های هنری، ادبی، فلسفی و مفهومی.

۱. حافظ شیرازی و شعر "غلام همت دردی کشان یک رنگم": تواضع، همدلی و یکرنگی در سلوک عرفانی

خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی، نامی بلند آوازه در آسمان شعر و عرفان فارسی است. شعر حافظ، گنجینه‌ای از معانی عمیق انسانی، عاشقانه، عارفانه و حکیمانه است که همواره الهام‌بخش هنرمندان و اندیشمندان بوده است. بیتی که در این تابلوی نقاشی به خط خوشنویسی درآمده است، از دیوان غزلیات حافظ برگزیده شده و به شرح زیر است:

غلام همت دردی کشان یک رنگم نه آن رندم که درویشی به دورنگی بفروشم

این بیت شعر، با زبانی موجز و پر معنا، چکیده‌ای از سلوک عرفانی حافظ را به مخاطب عرضه می‌کند و به سه مفهوم کلیدی اشاره دارد:

• "غلام همت دردی کشان یک رنگم": مصراع اول، بیانگر تواضع و فروتنی شاعر در برابر "دردی کشان یک رنگ" است. "غلام همت"، به معنای خدمتگزار و پیرو اراده و آرمان است. "دردی کشان"، اشاره به کسانی دارد که در راه عشق و حقیقت، درد و رنج را تحمل می‌کنند و به نوعی "درد عشق" را می‌کشند. "یک رنگ"، به معنای صادق، خالص و بی‌ریا بودن است. مصراع اول تأکید می‌کند که حافظ، خود را خدمتگزار و پیرو کسانی می‌داند که با صداقت و خلوص نیت، درد عشق و رنج سلوک را تحمل می‌کنند و در راه حقیقت، یکرنگ و بی‌ریا هستند. این مصراع، نشان‌دهنده تواضع و فروتنی حافظ در برابر اهل درد و معرفت، و همدلی و همراهی او با آنان است.
• "نه آن رندم که درویشی به دورنگی بفروشم": مصراع دوم، در ادامه مصراع اول، به رد ریاکاری و دورنگی در سلوک عرفانی می‌پردازد و بر صداقت و یکرنگی تأکید می‌کند. "رند"، در اصطلاح عرفانی، به کسی گفته می‌شود که از ظواهر شرع فراتر رفته و به باطن و حقیقت دین رسیده است، اما در عین حال، به آداب و رسوم ظاهری نیز بی‌اعتنا نیست و آنها را محترم می‌شمارد. "درویشی"، اشاره به فقر و بی‌چیزی ظاهری و زهد و تقوای باطنی دارد. "دورنگی"، به معنای ریاکاری، دورویی و نفاق است. مصراع دوم تأکید می‌کند که حافظ، رند و عارفی است که درویشی و سلوک عرفانی خود را به ریاکاری و دورنگی نمی‌فروشد و همواره بر صداقت و یکرنگی در راه حقیقت پافشاری می‌کند.

به طور خلاصه، این بیت شعر حافظ، بیانگر سلوک عرفانی مبتنی بر تواضع، همدلی، یکرنگی و صداقت است. حافظ در این بیت، با زبانی رندانه و در عین حال صمیمی، به مخاطب خود یادآوری می‌کند که سلوک عرفانی حقیقی، در خدمت به اهل درد، همدلی با آنان، و یکرنگی و صداقت در راه حقیقت خلاصه می‌شود. این شعر، دریچه‌ای است به عالم عرفان و تجربه شهودی حقیقت، و تأملی است در باب ماهیت سلوک عرفانی و ویژگی‌های سالک حقیقی.

۲. تصویر درویش در حال رقص سماع: نماد رهایی روح و وحدت با هستی

"تابلو درویش در حال رقص سماع" بودن، عنصر بصری اصلی و محوری این اثر هنری است. تصویر درویش در حال سماع، نه فقط یک تصویر زیبا و چشم‌نواز، بلکه نمادی عمیق و چند لایه است که در فرهنگ عرفانی و اسلامی، جایگاه ویژه‌ای دارد.

رقص سماع، آیینی عرفانی است که در میان صوفیان و دراویش رواج دارد و به عنوان وسیله‌ای برای رسیدن به حالت وجد و خلسه، و تجربه وحدت با خداوند و هستی به کار می‌رود. سماع، رقص چرخشی و موزون درویشان است که با موسیقی نی و دف و آوازهای عرفانی همراه است. در این رقص، درویش با چرخش مداوم به دور خود، سعی در رهایی از خود و پیوستن به جریان هستی و وحدت با خداوند دارد.

تصویر درویش در حال سماع در این تابلو، می‌تواند نمادهای متعددی داشته باشد:

• رهایی روح از تعلقات دنیوی: چرخش درویش در سماع، می‌تواند نمادی از رهایی روح از قید و بندهای دنیوی و مادی باشد. درویش با چرخش مداوم، گویی از جاذبه زمین و تعلقات جسمانی رها شده و به سوی آسمان و عالم معنا پرواز می‌کند. تصویر درویش در حال سماع، می‌تواند تعبیری بصری از این رهایی روح و صعود معنوی باشد.
• وحدت با هستی و خداوند: حرکت دایره‌وار درویش در سماع، می‌تواند نمادی از وحدت با هستی و خداوند باشد. چرخش درویش به دور خود، گویی او را به مرکز هستی و نقطه وحدت با خداوند نزدیک‌تر می‌کند. سماع، تجربه‌ای از فنا فی الله و بقا بالله است، یعنی فنا شدن در وجود الهی و بقا یافتن با او. تصویر درویش در حال سماع، می‌تواند بازتابی از این تجربه وحدت و یگانگی باشد.
• حضور قلب و توجه به باطن: رقص سماع، نیازمند حضور قلب و توجه کامل به باطن و درون است. درویش در هنگام سماع، از خود و دنیای پیرامون غافل می‌شود و تمام توجه خود را به خداوند و عالم معنا معطوف می‌کند. تصویر درویش در حال سماع، می‌تواند دعوتی به حضور قلب و توجه به باطن در سلوک معنوی باشد، همانطور که در شعر حافظ نیز به یکرنگی و صداقت در سلوک تأکید شده است.
• اتحاد و همدلی انسانی: حضور "دو درویش" در حال سماع در تابلو، می‌تواند نمادی از اتحاد و همدلی بین انسان‌ها در راه رسیدن به حقیقت و معنویت باشد. سماع، آیینی جمعی است که در آن درویشان در کنار هم به رقص و نیایش می‌پردازند و تجربه‌ای مشترک از وحدت و همدلی را رقم می‌زنند. تصویر دو درویش در حال سماع، می‌تواند بازتابی از این اتحاد و همدلی انسانی در سلوک عرفانی باشد.

تصویر درویش در حال رقص سماع در این تابلو، نه فقط یک عنصر تزئینی، بلکه یک زبان بصری است که با مضمون عرفانی شعر حافظ در تعامل است و به عمق و تأثیرگذاری اثر می‌افزاید. تصویر درویش، بیننده را به تأمل در مفهوم رهایی روح، وحدت با هستی، حضور قلب و اتحاد انسانی دعوت می‌کند.

۳. خوشنویسی شعر حافظ در پشت زمینه بین دو درویش: ارتباط کلام وحیانی و عمل عرفانی

"خوشنویسی شعر حافظ که در پشت زمینه بین دو درویش نوشته شده و ارتباط ایجاد کرده"، عنصر تلفیقی و خلاقانه‌ی این تابلوی نقاشی است. قرار دادن خوشنویسی شعر حافظ در پشت زمینه و بین دو درویش، ارتباطی بصری و معنایی را بین شعر و تصویر ایجاد می‌کند و لایه‌های جدیدی از تفسیر و تأویل را به اثر می‌بخشد.

• ارتباط کلام و عمل: قرار گرفتن خوشنویسی شعر حافظ در پشت زمینه تصویر درویشان، می‌تواند نمادی از ارتباط و تعامل بین کلام وحیانی (شعر حافظ به عنوان کلام عرفانی) و عمل عرفانی (رقص سماع درویشان) باشد. گویی شعر حافظ، الهام‌بخش و راهنمای درویشان در سماع است و سماع، تجسم عملی و شهودی مفاهیم عرفانی شعر حافظ است. این ترکیب، بر اهمیت توأمان نظر و عمل، کلام و فعل، و اندیشه و تجربه در سلوک عرفانی تأکید می‌کند.
• تأثیر شعر بر درویشان: نوشته شدن شعر حافظ "در پشت زمینه بین دو درویش"، می‌تواند نشان‌دهنده تأثیر عمیق شعر حافظ بر درویشان و سلوک عرفانی آنان باشد. گویی درویشان در حال سماع، در حال زمزمه و تکرار مفاهیم عرفانی شعر حافظ هستند و این کلام، به آنها نیرو و الهام می‌بخشد و آنها را در مسیر سلوک معنوی یاری می‌کند. این ترکیب، بر قدرت و تأثیرگذاری کلام عرفانی و نقش آن در هدایت و تعالی روح تأکید می‌کند.
• وحدت شعر و سماع: ایجاد "ارتباط" بین شعر حافظ و تصویر درویشان در تابلو، می‌تواند نمادی از وحدت و یگانگی شعر و سماع به عنوان دو راه برای رسیدن به حقیقت و معنویت باشد. شعر و سماع، هر دو زبان‌های بیان احساسات و تجربه‌های عرفانی هستند، هرچند که از ابزارهای متفاوت (کلام و حرکت) استفاده می‌کنند. این ترکیب، بر وحدت و هم‌افزایی راه‌های مختلف سلوک عرفانی و رسیدن به هدف واحد (وحدت با خداوند) تأکید می‌کند.

به طور کلی، قرار دادن خوشنویسی شعر حافظ در پشت زمینه بین دو درویش در این تابلو، نه فقط یک آرایش بصری، بلکه یک زبان بصری است که با مضمون عرفانی شعر و تصویر سماع در تعامل است و به عمق و تأثیرگذاری اثر می‌افزاید. این ترکیب، بیننده را به تأمل در مفهوم ارتباط کلام و عمل، تأثیر شعر عرفانی بر سلوک، و وحدت راه‌های مختلف رسیدن به حقیقت دعوت می‌کند.

۴. زمینه آبسترکت و طلایی و سیاه و سفید: ایجاد فضایی خنثی و عرفانی

"در زمینه ابسترکت و طلایی و سیاه و سفید فضایی خنثی و عرفانی ایجاد شده"، توصیف دقیقی از زمینه رنگی و بصری تابلو و تأثیر آن در ایجاد فضایی خاص و معنوی است. زمینه آبسترکت و استفاده از رنگ‌های طلایی، سیاه و سفید، ویژگی‌های مهمی به این اثر هنری بخشیده‌اند که به فضاسازی عرفانی و انتقال حس معنویت به بیننده کمک کرده‌اند.

• زمینه آبسترکت: آبسترکت بودن زمینه، به معنای انتزاعی و غیر بازنمایانه بودن آن است. زمینه آبسترکت تابلو، فضایی باز و مبهم را ایجاد می‌کند که از قید و بندهای واقعیت مادی رهاست و به بیننده اجازه می‌دهد تا با ذهن و خیال خود در اثر غرق شود و تفسیرهای شخصی خود را از آن بیابد. زمینه آبسترکت، از تحمیل یک معنای مشخص و محدود به اثر جلوگیری می‌کند و آن را برای دریافت‌های گوناگون و تجربه‌های متفاوت باز می‌گذارد، و فضایی مناسب برای تأملات عرفانی و شهود باطنی فراهم می‌کند.
• رنگ طلایی: رنگ طلایی، نمادی از نور، روشنایی، جلال، شکوه، ارزش معنوی و الهی است. در عرفان، رنگ طلایی اغلب به عنوان نمادی از نور الهی، تجلی حقیقت و اشراق معنوی به کار رفته است. استفاده از رنگ طلایی در زمینه تابلو، می‌تواند فضایی از نورانیت و تجلی الهی را ایجاد کند که با مضمون عرفانی شعر حافظ و تصویر سماع درویشان همخوانی دارد. نور طلایی، گویی نور معرفت و حقیقت است که بر فضای تابلو می‌تابد و آن را روشن و منور می‌سازد.
• رنگ سیاه و سفید: رنگ‌های سیاه و سفید، به عنوان رنگ‌های خنثی و متضاد، فضایی متعادل و متوازن را در تابلو ایجاد می‌کنند. رنگ سیاه، نمادی از نیستی، فنا، سکوت، و عالم غیب است. رنگ سفید، نمادی از پاکی، خلوص، روشنایی، و عالم شهود است. ترکیب این دو رنگ متضاد، فضایی پارادوکسیکال و در عین حال متعادل را به وجود می‌آورد که می‌تواند نمادی از وضعیت سالک در سلوک عرفانی باشد، سالکی که بین نیستی و هستی، فنا و بقا، سکوت و شهود در نوسان است و در جستجوی تعادل و توازن درونی است.
• فضایی خنثی و عرفانی: ترکیب زمینه آبسترکت و رنگ‌های طلایی، سیاه و سفید، در نهایت، "فضایی خنثی و عرفانی" را در تابلو ایجاد می‌کند. "خنثی" بودن فضا، به معنای رهایی از رنگ‌های تند و جلوه‌های مادی و دنیوی است، و توجه را به جنبه‌های معنوی و روحانی اثر معطوف می‌کند. "عرفانی" بودن فضا، به معنای القای حس معنویت، روحانیت، و ارتباط با عالم معنا است. این فضا، فضایی است مناسب برای تأملات عرفانی، تفکر در باب حقیقت، و تجربه سکوت و آرامش درونی.

به طور کلی، زمینه آبسترکت و رنگ‌های طلایی، سیاه و سفید در این تابلو، نه فقط یک آرایش رنگی، بلکه یک زبان بصری است که با مضمون عرفانی شعر حافظ و تصویر سماع درویشان در تعامل است و به عمق و تأثیرگذاری اثر می‌افزاید. این زمینه، بیننده را به تجربه‌ی فضایی خنثی، عرفانی، و سرشار از رمز و راز دعوت می‌کند.

۵. بیان مفاهیم عرفانی و اتحاد بین انسان‌ها: پیام نهایی اثر

"ارتباط ایجاد کرده و سعی دارد مفاهیم عرفانی و اتحاد بین انسانها را بیان کند و داستانی بزرگتر را به هنردوستان میدهد و مفهوم شعر را به تصویر میکشد"، توصیف جامعی از هدف نهایی هنرمند و دستاورد کلی این تابلوی نقاشی است.

• بیان مفاهیم عرفانی: هدف اصلی این اثر هنری، "بیان مفاهیم عرفانی" است. تابلو، با بهره‌گیری از شعر حافظ، تصویر سماع درویشان، زمینه آبسترکت و رنگ‌های طلایی، سیاه و سفید، تلاش کرده است تا مفاهیم کلیدی عرفان اسلامی، از جمله تواضع، همدلی، یکرنگی، رهایی روح، وحدت با هستی، حضور قلب، و جستجوی حقیقت را به زبان تصویر ترجمه کند و آن را برای مخاطبان خود قابل فهم‌تر و ملموس‌تر سازد.
• بیان اتحاد بین انسان‌ها: علاوه بر مفاهیم عرفانی، تابلو سعی دارد "اتحاد بین انسان‌ها" را نیز بیان کند. حضور دو درویش در حال سماع در تابلو، می‌تواند نمادی از اتحاد و همدلی بین انسان‌ها در راه رسیدن به معنویت و حقیقت باشد. سماع، آیینی جمعی است که در آن درویشان در کنار هم به رقص و نیایش می‌پردازند و تجربه‌ای مشترک از وحدت و همدلی را رقم می‌زنند. تابلو، با تصویر این صحنه، پیام اتحاد و همدلی انسانی را به مخاطبان خود منتقل می‌کند و بر اهمیت همبستگی و همیاری در مسیر سلوک معنوی تأکید می‌نماید.
• داستانی بزرگتر به هنردوستان: تابلو نقاشی، نه فقط یک اثر بصری زیبا، بلکه یک اثر روایی نیز هست که "داستانی بزرگتر" را با هنردوستان خود به اشتراک می‌گذارد. داستان سلوک عرفانی، جستجوی حقیقت، رهایی روح، و اتحاد انسانی، داستانی جاودانه و پرمغز است که در فرم تابلوی نقاشی، ابعاد وسیع‌تری یافته و تأثیرگذاری بیشتری پیدا می‌کند. تابلوی نقاشی، این داستان را به زبانی بصری و هنرمندانه بازگو می‌کند و آن را برای نسل جدید هنردوستان قابل فهم‌تر و ملموس‌تر می‌گرداند.
• مفهوم شعر به تصویر کشیده شده: در نهایت، دستاورد اصلی این اثر هنری، "به تصویر کشیدن مفهوم شعر" حافظ است. هنرمند با بهره‌گیری از عناصر بصری مختلف، از جمله خط، رنگ، تصویر و ترکیب‌بندی، توانسته است مفهوم عمیق و عرفانی شعر حافظ را به زبانی بصری و هنرمندانه ترجمه کند و آن را برای مخاطبان خود به تجربه‌ای حسی و شهودی تبدیل نماید. تابلوی نقاشی درویش در حال رقص سماع با خوشنویسی شعر حافظ، به خوبی توانسته است پیام تواضع، همدلی و یکرنگی در سلوک عرفانی را به زبان تصویر منتقل کند.

به طور کلی، تابلوی درویش در حال رقص سماع با خوشنویسی شعر حافظ "غلام همت دردی کشان یک رنگم"، اثری هنری است که در آن شعر، خط، تصویر، رنگ، طراحی و مفهوم به شکلی هنرمندانه و هماهنگ در هم آمیخته‌اند. این تابلو، نه فقط یک اثر زیبا و تزئینی، بلکه یک اثر مفهومی، عرفانی و فلسفی نیز هست که مخاطب را به سفری درونی و تأمل در باب ماهیت عرفان، هنر، وحدت و تعالی روح دعوت می‌کند. تلفیق هنرمندانه عناصر بصری و معنایی در این تابلو، آن را به یک اثر هنری منحصر به فرد و ارزشمند در هنر نقاشیخط معاصر ایران تبدیل کرده است و به خوبی توانسته است پیام حکیمانه و جاودانه شعر حافظ را به زبان تصویر ترجمه کند.

۶. شرح و تفسیر هنری، ادبی، فلسفی و مفهومی:

• تحلیل هنری: از منظر هنری، این تابلو نمونه‌ای برجسته از هنر نقاشیخط معاصر ایران است که با بهره‌گیری از تکنیک‌های خلاقانه و تلفیق هنرمندانه عناصر بصری مختلف، به خلق یک اثر منسجم و تأثیرگذار دست یافته است. استفاده از تصویر درویش سماع، خوشنویسی شعر حافظ، زمینه آبسترکت، و رنگ‌های طلایی، سیاه و سفید، همگی به زیبایی و هنرمندانه در کنار هم قرار گرفته‌اند و یک اثر بصری بدیع، چشم‌نواز و دارای عمق و بُعد را به وجود آورده‌اند. ایجاد فضای خنثی و عرفانی با استفاده از عناصر مدرن و سنتی، از نقاط قوت این اثر هنری است.
• تحلیل ادبی: از منظر ادبی، تابلو با انتخاب بیتی حکیمانه و عرفانی از دیوان حافظ شیرازی، به ارزش ادبی شعر کلاسیک فارسی ادای احترام می‌کند. شعر حافظ، با زبانی موجز و پرمعنا، مضامین عرفانی تواضع، همدلی و یکرنگی را به زیبایی بیان می‌کند و تابلوی نقاشی خط، با بازنمایی بصری این شعر، به عمق و تأثیرگذاری آن می‌افزاید. انتخاب این بیت، نشان از درک عمیق هنرمند از ادبیات فارسی و توانایی او در برقراری ارتباط بین شعر و تصویر دارد.
• تحلیل فلسفی: از منظر فلسفی، تابلو درویش در حال رقص سماع با خوشنویسی شعر حافظ به مفاهیم بنیادین فلسفی و عرفانی همچون تواضع، فروتنی، همدلی، یکرنگی، رهایی روح، وحدت با هستی، حضور قلب و سلوک معنوی اشاره دارد. تأکید بر تواضع و خدمت به اهل درد، بازتابی از دیدگاه عرفانی به ارزش خدمت به خلق و فروتنی در برابر عظمت الهی است. تابلوی نقاشی خط، با بازنمایی بصری این مفاهیم، بیننده را به تأمل در باب ارزش‌های حقیقی زندگی و راه‌های رسیدن به کمال و سعادت دعوت می‌کند و او را به سلوک معنوی و جستجوی حقیقت تشویق می‌نماید.
• تحلیل مفهومی: از منظر مفهومی، تابلو درویش در حال رقص سماع با خوشنویسی شعر حافظ "غلام همت دردی کشان یک رنگم" یک اثر چندلایه و دارای مفاهیم متعدد است. مفهوم اصلی اثر، دعوت به تواضع، همدلی و یکرنگی در سلوک عرفانی است. تابلو، به بیننده یادآوری می‌کند که سلوک عرفانی حقیقی، در خدمت به اهل درد، همدلی با آنان، و یکرنگی و صداقت در راه حقیقت خلاصه می‌شود. مفاهیم رهایی روح، وحدت با هستی، حضور قلب، و اتحاد انسانی نیز، از دیگر مفاهیم قابل استخراج از این اثر هنری هستند. این اثر، به نوعی دعوتی است به سلوک عرفانی و تجربه شهودی حقیقت، و جستجوی معنای عمیق‌تر در ورای ظواهر مادی دنیا.

۷. جمع‌بندی:

تابلوی درویش در حال رقص سماع با خوشنویسی شعر حافظ "غلام همت دردی کشان یک رنگم"، اثری هنری است که در آن شعر، خط، تصویر، رنگ، طراحی و مفهوم به شکلی هنرمندانه و هماهنگ در هم آمیخته‌اند. این تابلو، نه فقط یک اثر زیبا و تزئینی، بلکه یک اثر مفهومی، عرفانی و فلسفی نیز هست که مخاطب را به سفری درونی و تأمل در باب ماهیت عرفان، هنر، وحدت و تعالی روح دعوت می‌کند. تلفیق هنرمندانه عناصر بصری و معنایی در این تابلو، آن را به یک اثر هنری منحصر به فرد و ارزشمند در هنر نقاشیخط معاصر ایران تبدیل کرده است و به خوبی توانسته است پیام حکیمانه و جاودانه شعر حافظ را به زبان تصویر ترجمه کند.

- با تکنیک طراحی دیجیتال و چاپ بسیار نفیس - طراح: احمد قلی زاده - مجموعه تابلوهای گالری چارگوش با بیش از یک دهه خلق آثار هنری تلاشی است برای ارتقای زبان بیان هنر ایران زمین. - این آثار دارای فضا سازی های عمیق و مجموعه بسیار گسترده ای از طرح های زیبای مفهومی و اورینتال فارسی با الهام از سروده های اساطیر ادبی ایران زمین، تلفیقی از عشق و فضای لامتنهیست از نور بسوی زیبایی ... - این آثار با تکنیک دیجیتال طراحی و با چاپ بسیار نفیس پنجره ای متفاوت از انتخاب طرح و هنر پارسی را به مردم هنردوست ایران زمین تقدیم نموده اند.